Emlakbroker.com ekibimizin araştırmacı ruhu hiç bir yerde bulamayacağınız emlak endüstrisindeki değerli bilgileri sizinle paylaşmaktan keyif alıyor. Ticari emlak sektöründeki fark yaratan içeriklerimizle hem çevrimiçi hem de çevrimdışı alanda attığınız her adımın emlak markanızın yükselişinin devamlılığını getirebilmek adına nasıl bir kartopu etkisi yarattığını görüyor musunuz?

Emlak danışmanlarına fayda sağlayan bu makalemizin konusu ise oldukça ilginç. Yeni bir konu taraması yaparken eski bir derginin arşivinde altın değerinde bir müşteri deneyimine denk geldik.

Bir ticari emlak dergisine verilen röportajdan alıntıladığımız müşterinin hikayesi ders niteliğinde. Emlakçı olmadan kendilerine yeni bir işyeri kiralamayı düşünen ve sonrasında bir emlakçının aslında ne kadar önemli olduğunu anlatan ve bundan oldukça pahalı bir ders alan müşterinin hikayesiyle sizi baş başa bırakıyoruz.

Son bir şey daha :) "İyi bir ticari emlakçı, ağırlığınca altın değerindedir."

Kendi kiralama emlakçımız olarak hareket ederek tasarruf edeceğimizi düşündük. Emlakçıların gerçekte ne yaptığını bu şekilde -zor yoldan- öğrendik.

Birçoğunuz için, sadece bariz olanı belirtiyor olabiliriz. Ama bunu zor yoldan öğrendik.

Geçen yıl küçük şirketimin daha büyük, daha iyi bir alana taşınması gerekiyordu. Kiralamaya devam edeceğimizi, nerede olmamız gerektiğini (genel olarak), ne kadar alana ihtiyacımız olduğunu ve kabaca ne kadar harcayabileceğimizi biliyorduk.

Bu bilgiyle donanmış olarak, kendi başımıza emlakçı olarak hareket edersek, bunun bizim ve gelecekteki ticari mülk sahibimizin çıkarına olacağını düşündük. Daha sonra emlakçımız olmadığı için biriktirdiğimiz parayı alıp mülk sahibimizle bölüşebilirdik. Bu bizi daha çekici bir kiracı yapar, değil mi?

Yanlış.

Sanırım bir anlamda emlakçıdan vazgeçmek bizi daha çekici bir kiracı yaptı. Mülk sahipleri emlakçımızın olmadığını anlayınca bizden faydalanabileceklerini düşündüler. Ve bizim adımıza hareket eden bir emlakçı olmadığı için, genellikle ciddiye alınması gerekmeyen bir şirket olarak görülüyorduk.

Yeni bir yer arayışımızın başladığı Ocak 2010'da bunların hiçbirini bilmiyorduk. Çevrimiçi listeleri araştırdık ve kabul edilebilir mahallelerde dolaştık. Emlak 101 (teknoloji odaklı) olsa bile, bunu asla yapmamanız gereken yerleri görmek için doğrudan satılık ticari listesine sahip  emlakçıları bile aradık. Mülk sahiplerinin para biriktirme hevesimizi paylaşacağına inandığımız için bu şekilde satıldık.

Birçok binaya baktık. Bazıları iyi, bazıları kötüydü. Bir alanın işe yarayıp yaramadığını anlamak için kendi CAD (bilgisayar destekli tasarım) çalışmamızı yaptık (Tek başına çalışmanın bu kısmı işe yaradı). Mülk sahipleri genellikle birlikte çalışmamız için bize CAD verilerini vermekten mutlu oldular, bu yüzden alanı gerçekten nasıl kullanabileceğimizi anlamak için dışarıdan bir mimarla çalışmamıza bile gerek yoktu.

Yaz gelince, kendimizi finalist mülk sahiplerine teklif etmeye hazır hissettik. Seçeneklerden herhangi birinin kabul edilebilir olacağını ve her birini diğerine karşı koz olarak kullanabileceğimizi düşündük.

En azından ilk teklif görmezden gelinene kadar planımız buydu. Diğer tekliflerin tümü, bizim yaptığımızla hiçbir benzerlik göstermeyen mülk sahiplerinin kendi teklifleriyle değiştirildi. En çok beğendiğimiz yeri kiralamak için pazarlık etmeye başladık, ancak haftalarca dön dolaş aynı yerde daireler çizdikten sonra hiçbir yere varamayacağımız açıktı.

Bu yüzden kalemimizi ısırdık ve ticari bir emlakçı tuttuk. Tanrıya şükür. Hangi alan ve konumun bizim için en uygun olacağını bulmak için harika bir iş çıkardık, ancak emlakçının sağladığı gerçek değer, kiralama şartlarını ve inşaat hükümlerini müzakere etmekti. İstediğimiz her şeyi alamadık, ancak başka türlü elde edebileceğimizden çok daha fazlasını aldık. İnşaat masraflarını, makul onarım şartlarını ve ofiste köpek bulundurma olanağını kapsayan önemli bir indirim aldık.

Ve elbette, bir dahaki sefere bunu kendi başımıza denememe bilgeliği.